تولید ENIAC در دهه 1940 را باید گامی اساسی و مهم در تاریخ
محاسبات رایانه‌ای برشمرد. شاید تاکنون مطالب مختلفی در خصوص روز ENIAC و
یا بهره‌گیری از این رایانه در تولید بمب هیدروژنی شنیده باشیم اما احتمالا
در خصوص تیم برنامهنویسی که استفاده روزمره از این رایانه را ممکن ساختند
توصیفات زیادی نشنیده‌ایم.
به گزارش سافت گذر به نقل ازفارنت؛ لازم به ذکر است که تیمی شش نفره از زنان مسئول برنامهنویسی ENIAC
بودند اما در گذر زمان موفقیت و تلاش آنها به فراموشی سپرده شد. موفقیت
این افراد این پرسش را مطرح خواهد کرد که تا چه حدی می‌توان با تشویق زنان،
آنها را در زمینه برنامهنویسی فعال‌تر کرد؟!
تولد برنامهنویسی
Electronic Numerical Integrator And Computer یا همان ENIAC اولین
رایانه دیجیتال الکترونیکی جهان و نمادی برای موفقیت بشر در زمینه تکنولوژی
به‌شمار می‌آید. این طرح که از سوی ارتش ایالات متحده از نظر مالی
پشتیبانی می‌شد ابزاری با ارزش در محاسبات مرتبط با آتش و تحقیقات در زمینه
بمب هیدروژنی به‌شمار می‌آمد. تولید ENIAC به‌خودی خود یک داستان خواندنی
است اما در پشت این داستان وقایع ارزشمند دیگری نیز نهفته است.
اگرچه طراحی این رایانه به نام John Mauchly و J.Presper Eckert ثبت شده
اما برنامهنویسی این سیستم برعهده گروهی از بانوان با نام‌های Frans
Bilas,Betty Jennings,Ruth Lichterman,Kay McNulty,Betty Snyder و نهایتا
Marlyn Wescoff بود.
این در حالی است که پیش از این برنامهنویسی رایانه‌ها از طریق یک سیستم
فیزیکی به‌واسطه تنظیم سوئیچ‌ها و کابل‌ها به‌طور دستی انجام می‌شد.
عیب‌یابی برنامه نیز به معنی جستجو در ENIAC به‌منظور یافتن ارتباط‌های
مشکل‌دار بود. در ابتدا می‌بایست یک طرح بر روی کاغذ ترسیم می‌شد و نهایتا
با دقت بالا پیاده‌سازی می‌شد. یک محاسبات واحد می‌توانست چندین روز و یک
برنامه کامل نیز می‌توانست هفته‌ها وقت ببرد. با این اوصاف افراد انتخاب
شده به‌منظور برنامهنویسی ENIAC اپراتورهایی بودند که نقش آنها به عنوان
افرادی مهم در این پروژه نادیده گرفته شد.
گفتگو با مدیر گروه این بانوان برنامه نویس یعنی Alaina Percival نیز چنین مفهومی را القا می‌کند. وی در این‌باره می‌گوید:
این افراد به عنوان نماد‌هایی از تکنولوژی به‌شمار می‌آیند و
نکته مهم‌تر اینکه آنها زن هستند. این مسئله‌ای است که عموم مردم از آن
اطلاع ندارند و متاسفانه تاکنون بر روی آن تاکیدی نیز نشده است.
با این اوصاف باید قبول کرد که فاکتورهای متفاوتی در کاهش تعداد افراد
مونث و بانوان متخصص حاضر در زمینه برنامهنویسی و علوم رایانه موثر
بوده‌اند. یکی از این موارد، نه عدم وجود افراد سرشناس مونث بلکه عدم
بازتاب موفقیت‌های این افراد است. شاید در صورتی که ما اطلاعات بیشتری از
برنامه‌نویس‌های ENIAC و داستان‌های مشابهی از بانوان موفق در زمینه
تکنولوژی منتشر می‌کردیم، دختران و زنان بیشتری به حضور در این بازار تشویق
می‌شدند.